دانلود آهنگ با دو شیارِ مورّب، احمد شاملو
هم اکنون از میس موزیک ♪ دانلود اهنگ با دو شیارِ مورّب، با صدای احمد شاملو به همراه تکست و بهترین کیفیت ♮
Download Old Music BY : AHMD SHAMLV | BA DV SHYARِ MVRّB، With Text And 2 Quality 320 And 128 On msmusic.ir
لبانت ♮💕
به ظرافتِ شعر
شهوانی‌ترینِ بوسه‌ها را به شرمی چنان مبدل می‌کند(ترانه از سایت ) ♮💕
که جاندارِ غارنشین از آن سود می‌جوید
تا به صورتِ انسان درآید. ♮💕
و گونه‌هایت
با دو شیارِ مورّب، ♮💕
که غرورِ تو را هدایت می‌کنند و
سرنوشتِ مرا ♮💕
که شب را تحمل کرده‌ام
بی‌آنکه به انتظارِ صبح ♮💕
مسلح بوده باشم،
و بکارتی سربلند را ♮💕
از روسبی‌خانه‌های دادوستد
سربه‌مُهر بازآورده‌ام. ♮💕
هرگز کسی اینگونه فجیع به کشتنِ خود برنخاست که من به زندگی نشستم!
□ ♮💕
و چشمانت رازِ آتش است.
و عشقت پیروزیِ آدمی‌ست ♮💕
هنگامی که به جنگِ تقدیر می‌شتابد.
و آغوشت ♮💕
اندک جایی برای زیستن
اندک جایی برای مردن ♮💕
و گریزِ از شهر
که با هزار انگشت ♮💕
به وقاحت
پاکیِ آسمان را متهم می‌کند. ♮💕
□
کوه با نخستین سنگ‌ها آغاز می‌شود ♮💕
و انسان با نخستین درد.
در من زندانیِ ستمگری بود ♮💕
که به آوازِ زنجیرش خو نمی‌کرد
من با نخستین نگاهِ تو آغاز شدم. ♮💕
□
توفان‌ها ♮💕
در رقصِ عظیمِ تو
به شکوهمندی ♮💕
نی‌لبکی می‌نوازند،
و ترانه‌ی رگ‌هایت ♮💕
آفتابِ همیشه را طالع می‌کند.
بگذار چنان از خواب برآیم ♮💕
که کوچه‌های شهر
حضورِ مرا دریابند. ♮💕
دستانت آشتی است
و دوستانی که یاری می‌دهند ♮💕
تا دشمنی
از یاد ♮💕
برده شود.
پیشانی‌ات آینه‌یی بلند است ♮💕
تابناک و بلند،
که «خواهرانِ هفتگانه» در آن می‌نگرند ♮💕
تا به زیباییِ خویش دست یابند.
دو پرنده‌ی بی‌طاقت در سینه‌ات آواز می‌خوانند. ♮💕
تابستان از کدامین راه فرا خواهد رسید
تا عطش ♮💕
آب‌ها را گواراتر کند؟
تا در آیینه پدیدار آیی ♮💕
عمری دراز در آن نگریستم
من برکه‌ها و دریاها را گریستم ♮💕
ای پری‌وارِ در قالبِ آدمی
که پیکرت جز در خُلواره‌ی ناراستی نمی‌سوزد! ♮💕
حضورت بهشتی‌ست
که گریزِ از جهنم را توجیه می‌کند، ♮💕
دریایی که مرا در خود غرق می‌کند
تا از همه گناهان و دروغ ♮💕
شسته شوم.
و سپیده‌دم با دست‌هایت بیدار می‌شود. ♮💕
بهمنِ ۱۳۴۲
برگرفته از سایت رسمی احمد شاملو ♮💕
♮💕
متن آهنگ با دو شیارِ مورّب، احمد شاملو
لبانت ♮💕
به ظرافتِ شعر
شهوانی‌ترینِ بوسه‌ها را به شرمی چنان مبدل می‌کند(ترانه از سایت ) ♮💕
که جاندارِ غارنشین از آن سود می‌جوید
تا به صورتِ انسان درآید. ♮💕
و گونه‌هایت
با دو شیارِ مورّب، ♮💕
که غرورِ تو را هدایت می‌کنند و
سرنوشتِ مرا ♮💕
که شب را تحمل کرده‌ام
بی‌آنکه به انتظارِ صبح ♮💕
مسلح بوده باشم،
و بکارتی سربلند را ♮💕
از روسبی‌خانه‌های دادوستد
سربه‌مُهر بازآورده‌ام. ♮💕
هرگز کسی اینگونه فجیع به کشتنِ خود برنخاست که من به زندگی نشستم!
□ ♮💕
و چشمانت رازِ آتش است.
و عشقت پیروزیِ آدمی‌ست ♮💕
هنگامی که به جنگِ تقدیر می‌شتابد.
و آغوشت ♮💕
اندک جایی برای زیستن
اندک جایی برای مردن ♮💕
و گریزِ از شهر
که با هزار انگشت ♮💕
به وقاحت
پاکیِ آسمان را متهم می‌کند. ♮💕
□
کوه با نخستین سنگ‌ها آغاز می‌شود ♮💕
و انسان با نخستین درد.
در من زندانیِ ستمگری بود ♮💕
که به آوازِ زنجیرش خو نمی‌کرد
من با نخستین نگاهِ تو آغاز شدم. ♮💕
□
توفان‌ها ♮💕
در رقصِ عظیمِ تو
به شکوهمندی ♮💕
نی‌لبکی می‌نوازند،
و ترانه‌ی رگ‌هایت ♮💕
آفتابِ همیشه را طالع می‌کند.
بگذار چنان از خواب برآیم ♮💕
که کوچه‌های شهر
حضورِ مرا دریابند. ♮💕
دستانت آشتی است
و دوستانی که یاری می‌دهند ♮💕
تا دشمنی
از یاد ♮💕
برده شود.
پیشانی‌ات آینه‌یی بلند است ♮💕
تابناک و بلند،
که «خواهرانِ هفتگانه» در آن می‌نگرند ♮💕
تا به زیباییِ خویش دست یابند.
دو پرنده‌ی بی‌طاقت در سینه‌ات آواز می‌خوانند. ♮💕
تابستان از کدامین راه فرا خواهد رسید
تا عطش ♮💕
آب‌ها را گواراتر کند؟
تا در آیینه پدیدار آیی ♮💕
عمری دراز در آن نگریستم
من برکه‌ها و دریاها را گریستم ♮💕
ای پری‌وارِ در قالبِ آدمی
که پیکرت جز در خُلواره‌ی ناراستی نمی‌سوزد! ♮💕
حضورت بهشتی‌ست
که گریزِ از جهنم را توجیه می‌کند، ♮💕
دریایی که مرا در خود غرق می‌کند
تا از همه گناهان و دروغ ♮💕
شسته شوم.
و سپیده‌دم با دست‌هایت بیدار می‌شود. ♮💕
بهمنِ ۱۳۴۲
برگرفته از سایت رسمی احمد شاملو ♮💕
♮💕